చూశా చూశా చూశా .. ధృవ సినిమానే సినిమానే

గబ్బర్ సింగ్, బ్రహ్మోత్సవం లాంటి రెండు జండూబామ్ సినిమాల తర్వాత మళ్ళీ పెద్ద సినిమా అదీ థియేటర్ లో అంటే భయం వేసింది కానీ ఏదో కాస్త వెరైటీ గా ఉంటుందని అంటున్నారుగా అని ధృవ సినిమా కు టికెట్స్ బుక్ చేసుకున్నాను. తని ఒరువన్ అనే తమిళ పడం కి ఇది రీమేక్ అని తెలిసినప్పటి నుంచి తని ఒరువన్ మూవీ నా దగ్గర ఉంది కావాలంటే చూడు అని నా తమిళ మిత్రుడు ఎంతగా టెంప్ట్ చేసినా చూడకుండా కంట్రోల్ చేసుకున్నాను. ఏమైనా మన భాషలో చూస్తే అదో ఆనందం.

శనివారం షో కి శుక్రవారం టికెట్ బుక్ చేస్తున్నప్పుడు కూడా చాలా వరకు ఖాళీ గా ఉన్న సీట్స్ నన్ను వెక్కిరించాయి కానీ శనివారం ఉదయానికి కంప్లీట్ గా సోల్డ్ అవుట్ అయినట్లు చూడగానే సినిమా మీద కాస్త ఇంటరెస్ట్ కలిగింది. ఆ తర్వాత రెండు ఎక్స్ట్రా షోస్ కూడా వేస్తున్నట్లు తెలిసింది. పవన్ కళ్యాణ్, మహేష్ బాబు సినిమాలకు  తప్పితే రామ్ చరణ్ సినిమాలకు జనాలు మరీ అడ్వాన్స్ బుకింగ్స్ చేసుకోరు ఇక్కడ.  

ఈ నగరానికి ఏమైంది అనే సోది లేకుండా సినిమా మొదలైంది మా 14 నెలల బుడ్డోడి ఏడుపుతో పాటు. వాడికి ఒక చోట ఖాళీగా కూర్చోవడం అంటే నచ్చదు. ఇది మేము ఊహించిందే కాబట్టి ఒక చాకొలేట్ ఇస్తే ఏడుపును మొదటి పాట అయ్యేవరకు ఆపుకున్నాడు.  ఈ సారి కాసింత పాప్ కార్న్ ఇచ్చి వాడి ఏడుపును రెండవ పాట అయ్యేవరకు ఆపగలిగాము. ఇక మా దగ్గరున్న అస్త్రశస్త్రాలు అయిపోయాయని కనికరించి వాడే నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. 

ఈ తెలుగు సినిమాకు ఏమైంది అసలు మూడవ పాట రాకుండానే ఇంటర్వెల్ ఎలా పడుతుంది అనుకోగానే ఇక ఇంటికి వెళదామా నాన్నా అంది మా పాప పాపం సినిమా అయిపోయిందనుకొని. ఇష్టం లేకపోయినా సైలెంట్ గా కూర్చొని సినిమా చూస్తుంది మా నాలుగేళ్ల పాప, చిన్నప్పటి నుంచి అంతే మెతక, మా బుడ్డోడి లాగా రెబెల్ కాదు పాపం. 

ఇక సినిమా గురించి చెప్పాలంటే ఓవరాల్ గా నచ్చింది, హీరో హీరోయిన్ల లవ్ ట్రాక్ తప్ప. హీరోయిన్ I.P.S ట్రైనింగ్ లాంటివి మధ్యలో వదిలేయడం లాంటి సిల్లీ థింగ్స్ నచ్చలేదు. పైగా ఒక సీన్ లో ఫింగర్ ప్రింట్ ఎక్స్పర్ట్ లాగా టకా టకా ఏమేమో చేసేస్తుంది, I.P.S ట్రైనింగ్ వదిలేసిన తర్వాత మరి అలాంటి కోర్స్ ఏమైనా చేసిందేమో మరి. ఇలాటి లోపాలు బొచ్చెడు ఉన్నాయి కానీ 'లాజిక్ ఎండ్స్ వెన్ ది మూవీ బిగిన్స్'  అంటారు కాబట్టి ఇలాంటి వాటిని పట్టించుకోవద్దు.  

మూవీ స్టార్టింగ్ లో 'నాకు ధృవ స్ఫూర్తి అని, అతనిచ్చిన వాచ్ చూపించి' నవదీప్ పొగిడినప్పుడు అనవసరంగా హీరో పాత్రను, గొప్పదనాన్ని ఎలివేట్ చేయడానికి ఒక సీన్ రాసుకున్నారు అనుకున్నాను కానీ, ఇంటర్వెల్ తర్వాత ఆ వాచ్ కొక పర్పస్ పెట్టినప్పుడు మాత్రం ఆ సీన్ వృధా కాలేదనిపించింది. 'ఒక సీన్ లో తుపాకీ చూపిస్తే ఆ సినిమా అయిపోయేలోగా ఆ తుపాకీ ని వాడి తీరాలి' అనే సినీ సూత్రాన్ని విస్మరించలేదని అర్థమైంది.  ఇలా ధృవ లో వృధా అనిపించే సీన్స్ కానీ పాత్రలు కానీ పెద్దగా లేవనే చెప్పచ్చు. 

హీరో బగ్ గురించి తెలుసుకున్నాక థియేటర్ లో వచ్చిన రెస్పాన్స్ అదుర్స్.  ఈ మధ్య నేను చూసిన సినిమాల్లో  నాని 'జెంటిల్ మెన్' మూవీ తర్వాత బెస్ట్ బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ ఉన్న సినిమా ఇదే అని నా ఫీలింగ్ . సినిమా చూసి రెండు రోజులవుతున్నా ఇప్పటికీ ఆ బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ నా మైండ్ లో ప్లే అవుతూనే ఉంది. 

కామెడీ ట్రాక్ అంటూ ప్రత్యేకంగా లేదు కానీ ఇందులో ఎంటర్టైన్మెంట్ పార్ట్ అంటే పోసానిదే. 'ఇంతకీ దోమ చచ్చిందా నాన్న' అని అడిగిన డైలాగ్ కి ఒక నిముషం లేటుగా థియేటర్ లో మొదలైన నవ్వులు రెండు నిముషాల దాకా ఆగలేదు. (ఆ డైలాగ్ వెనుక ఉన్న కామెడీని  సీరియస్ మూడ్ లో ఉన్న ప్రేక్షకులు అర్థం చేసుకోవటానికి కాస్త టైం పట్టింది ) 

'తినగా తినగా వేప తియ్యగుండు అలాగే వినగా వినగా రాగాలు బాగుండు' అని నేను నమ్ముతాను కాబట్టి శుక్రవారం రాత్రి నుంచి శనివారం ఉదయం లోగా ఆ సినిమాలా పాటలు కనీసం ఓ మూడు సార్లు విని ఉంటాను. అందువల్ల కాస్తో కూస్తే ఆ పాటలు ఓ.కే అనిపించాయి కానీ లేకపోతే వామ్మో అవేం పాటలు రా బాబోయ్ అని అనిపించేది. ఇక చివరి పాటలో అయితే ఆ సింగర్ పెట్టే కేకలు విన్నారంటే , సింహం పెట్టే కేకలు విని పారిపోయే మేకల లాగా మనమూ పారిపోవాల్సిందే. ఇక ఉన్న నాలుగు పాటల్లో నాకు అంతో ఇంతో నచ్చిన పాట 'చూశా చూశా చూశా ..ఒక హృదయాన్నే హృదయాన్నే'. 

ఇంతకీ మా పాప ఇంటర్వెల్ తర్వాత కూడా సినిమా చూసిందా, లేక నిద్రపోయిందా ? పడుకున్న మా బుడ్డోడు మళ్లీ ఎప్పుడు లేచాడు లాంటి వన్నీ రాస్తే ఈ పోస్ట్ మరీ పొడుగై పోతుంది లేదంటే పార్ట్-2 రాయాల్సివస్తుందని ఆ వివరాలన్నీ రాయలేదు. అలాగే ఈ సినిమా ని కూడా ముగించాలి కాబట్టి క్లైమాక్స్ ని సింపుల్ గా ముగించారు లేదంటే వాళ్ళు కూడా 4 గంటల సినిమా ను తీయాలి లేదంటే బాహుబలి-2 లాగా ధృవ -2 తీయాలి. 

మొత్తానికి సినిమా చూడచ్చా లేదా అంటే రెండు సార్లు చూడొచ్చు ఒకసారి థియేటర్ లో ఇంకోసారి టి.వి లో వచ్చినప్పుడు. 

ఈ పోస్ట్ టైటిల్ కి జస్టిఫికేషన్ ఆల్రెడీ ఇచ్చాననుకుంటాను. ఇవ్వలేదనుకుంటే థియేటర్ లోనే మీరు ధృవ సినిమాను రెండు సార్లు చూడాలి  అర్థం అవడానికి. 

ఊరికొచ్చిన/ఉరికొచ్చిన ఉత్సాహం - తిరిగొచ్చిన బాల్యం

ఇండియా వెళ్లినప్పటి కబుర్లలో భాగమైన బెంగళూరు నుంచి తాడిపత్రి ప్రయాణ కబుర్లు కి తర్వాతి పోస్ట్ ఇది. 

పవన్ అనే పేరు ప్రింట్ చేయబడిన బైక్ కనపడగానే నాన్న వాళ్ళుండే అపార్ట్మెంట్ అదే అని అర్థమైంది. 

వరహా కన్నా వడ్డీ ముద్దు - కొడుకుకన్నా మనమడు ముద్దు అంటారు కానీ కొడుకే ముద్దు అని మా నాన్న ఈ మధ్యే కొత్త గా కొన్న బైక్ మీద నా పేరే వేయించాడని మా అమ్మ  చెప్పిన విషయం గుర్తుకొచ్చింది.

ఇక అక్కడ ఉన్నన్ని రోజులూ బయటికి వెళ్ళాల్సివచ్చినప్పుడల్లా మా నాన్న నన్ను ఆ బైక్ వెనుక కూర్చోబెట్టుకొని బజార్లన్నీ చుట్టేశాడు అచ్చు చిన్నతనం లో నన్ను వెనుక కూర్చోబెట్టుకొని తిప్పిన రోజులు గుర్తుకు తెప్పిస్తూ. 

ఏదో ఇలా కాలు మీద కాలు వేసుకొని వైట్ కాలర్ జాబ్ చేసుకుంటున్నానంటే అది ఆయన నా చదువు మీద తీసుకున్న శ్రద్దే కదా.   మా నాన్న గురించి ఇది వరకు  బాల్యంలో గురువు, గూగుల్ , డిక్షనరీ, వికీపీడియా అన్నీ నాన్నే  పోస్ట్ లో రాసుకున్నాను.

ఇక మా అమ్మ గురించి, మేము వచ్చామని ఎప్పటిలాగానే ఇంటిని స్వీట్ స్టాల్ గా మార్చేసింది .

అన్నీ ఒకేసారి తినాలని ఉంటుంది కానీ ఆశ లావు పీక సన్నం అంటారు కదా అందుకని బ్రేక్ ఫాస్ట్ తర్వాత ఒక సారి, ఈవెనింగ్ ఒక సారి, నైట్ పడుకునే ముందు మరోసారి, మూడు పూటలా మందులు వేసుకున్నట్లు తినేవాడిని. వీటికి తోడు ఇక సాయంకాలం పూట మళ్ళీ పకోడీలు, వడలు లాంటివి అదనం.

ఇక వెళ్లిన ప్రతిసారి నాకు ఇస్తామని తను చేసే 'జొన్న రొట్టె, గుత్తి వంకాయ' ,  'రాగి సంగటి, చెనక్కాయల పచ్చడి' లాంటివి కామన్. ఇక పాత కాలం స్వీట్స్ కానివ్వండి వంటలు కానివ్వండి అద్భుతంగా చేస్తుంది మా అమ్మ.

చిన్నప్పుడు అయితే చేసిన కూరంతా నేనే తినేస్తే ఇంట్లో ఉండే ఎదో ఒక పొడి వేసుకొని తినేదే తప్ప ఏనాడూ అంత తినొద్దురా మిగల్చకుండా అని అనని పిచ్చిది అమ్మ. అవును మరి 'గాడిదా  చేసిన దంతా నువ్వే తింటే ఎలా ' అని తిట్టకుండా ఎదో ఒక పొడి వేసుకొని తినేసే పిచ్చి వాళ్లెవరు ఉంటారు ఒక్క అమ్మ తప్ప.

ఇక ఓపికకు, సహనానికి ఒక రూపం ఇవ్వాలంటే అది మా అమ్మే అని టైప్ చేస్తున్న ఈ కీ బోర్డు గుద్ది మరీ చెప్పగలను. ఏదైనా సినిమాకు వెళ్లి వచ్చినప్పుడు కానీ లేదా లేట్ గా ఊరి నుంచి వచ్చినప్పుడు గానీ పిల్లలు అర్దాకలితో పడుకోకూడదు అని అంత అలుపులో కూడా చక్కగా మా కిష్టమైన వంటలు వండి వడ్డించేది.  మేము పడుకునేప్పటికి ఆ గిన్నెలు కడుగుతూ ఉంటుంది తిరిగి మేము లేచేప్పటికీ డైనింగ్ టేబుల్ మీద టిఫిన్ తో పాటు, నాన్నకు మధ్యాహ్నం భోజనానికి డబ్బా కూడా హాజరు. ఎప్పుడు పడుకుందో ఎప్పుడు లేచిందో అమ్మకు, ఆ రాత్రికి మాత్రమే తెలిసిన రహస్యం. 

ఇక హాలిడేస్ లో మా ఇంటికి వచ్చే ఫ్రెండ్స్ అయితే మీ అమ్మ ఖాళీగా ఉండటం మేమున్న ఈ మూడు రోజుల్లో చూడలేదు. మనం తినడానికి ఎప్పుడూ ఎదో ఒకటి చేస్తూనే ఉంది అంటారు.

ఇలా సంతోషంగా మూడు రోజులు గడిచాయో లేదో, మా పాపకు బెంగుళూరు లో  మొదలైన జ్వరం తగ్గినట్లే తగ్గి మళ్ళీ పెరగడం మొదలెట్టింది.

జ్వరం అంటే గుర్తొస్తోంది, చిన్నప్పుడు నాకొక అనుమానం ఉండేది. అందరికీ జ్వరం వచ్చేది కానీ మా అమ్మకు మాత్రం జ్వరం రాదెందుకబ్బా అని.  అమ్మకూ జ్వరం వస్తుందని, కానీ అందరి లాగ పనులు మానేసి పడుకోదని,ఇంట్లో యెవ్వరూ ఇబ్బంది పడకూడదని, జ్వరాన్ని జో కొట్టేసి మరీ పనులన్నీ చేస్తూ ఉండేదని కాస్త పెద్దయ్యాక తెలిసొచ్చింది.

ఈ పోస్ట్ రాసి వారమవుతున్నా 'సముద్రమంత అమ్మ నాన్నల మంచితనాన్నినీటి బొట్టంత ఈ చిన్ని పోస్టు లో రాసి సరిపెట్టడం ఇంద్రధనుస్సుకు రంగులు పూయాలనుకోవడమంత మూర్ఖత్వం అని అనుకొని'  మనసొప్పక  పోస్ట్ చెయ్యకుండా ఆట్టే అట్టిపెట్టుకున్నాను కానీ తల్లితండ్రుల గొప్పతనం గురించి ఇంతకంటే గొప్పగా రాయలేము అని చేతులెత్తేసిన మహామహుల ముందు నేనెంత అని నచ్చచెప్పుకొని పోస్ట్ చేశాను.