ఎవ్వరినీ ఉద్దేశించి రాసిన కథ కాదు

ఒకానొక ఊర్లో భూషణం అని ఒక పెద్ద మనిషి ఉండేవాడు, అతనంటే చుట్టుపక్కల గ్రామాలన్నిటికీ భయం భక్తి  ఉందో లేదో తెలీదు కానీ రాజు గారి దేవతా వస్త్రాల టైపు లో కొంతమంది కి ఉన్నట్లు ఇంకొంత మందికి లేనట్లు ఉండేది. ఆ పెద్ద మనిషి కూడా అందరికీ నేనే పెద్దన్న అన్నట్లు గానే  వ్యవహరిస్తూ తన ఊరిని బాగానే చూసుకునేవాడు ఈగ కూడా వాలనీయకుండా, అలాంటిది ఒకానొక రోజు ఏనుగుల గుంపు వచ్చి అతని తోటని పెంట పెంటగా చేసి చెల్లాచెదరు చేసి ఊరిని అల్లకల్లోలం చేశాయి. 

అతని తోటనే కాపాడుకోలేకపోయాడు ఇక ఊరినేం కాపాడతాడు అని అవహేళన చేశారు చుట్టుపక్కల జనం. ఈగో హర్ట్ అయి ఆ ఏనుగుల గుంపు ని వేటాడటానికి మెరికల్లాంటి తన మనుషులను కొందరిని పోగు చేసి మంచి ట్రైనింగ్ ఇప్పించి పంపాడు. 

వాళ్ళు వేట మొదలెట్టారు, ఆ ఏనుగుల అడవిలోకి పారిపోతూ వీళ్ళకి దొరకలేదు.  అయ్యా, రోజూ మనూరి నుంచి బయలుదేరి అక్కడికి వెళ్ళి వేటాడి మళ్ళీ మన ఊరికి వచ్చేప్పటికి బాగా అలసిపోతున్నాం అన్నారు ఆ మెరికలు. 

సరే మీ కోసం ఆ ఊర్లోనే వసతి ఏర్పాటు చేస్తాను, యెంత ఖర్చైనా పర్లేదు ఆ ఏనుగుల మంద ను మట్టుబెట్టి తీరాల్సిందే అని వారికో వంటమనిషి, పనిమనిషి పెట్టాడు. కొన్ని రోజులకు వాళ్ళ పెళ్ళాలు, పిల్లలు అక్కడే సెటిల్ అయ్యారు, మరింత ఖర్చులు పెరిగాయి. 

సర్పంచ్ ఊరి అభివృద్ధికి వచ్చే డబ్బులను అక్కడికి తరలించాడు, సరి పోకపోతే తన ఊరి ప్రజల నుంచి పోగు చేసి పంపాడు. 

కొన్ని నెలలకి ఆ ఏనుగుల గుంపు లీడర్ ని చంపారు, కానీ మిగతా ఏనుగుల మందను మట్టుబెట్టే దాకా అక్కడి నుంచి తిరిగి రావద్దని ఆదేశించాడు. 

ఇలా తరాలు మారిపోయాయి, అటువైపు ఏనుగుల మంద పెరుగుతూనే ఉంది , ఇటువైపు వీళ్ళకు ఖర్చులు పెరుగుతూనే ఉన్నాయి. తర్వాతి తరం వాడైన బోడయ్య,  ఆ మెరికలని అక్కడి నుంచి వెనక్కి వచ్చెయ్యమన్నాడు. 

మూడ్రోజుల క్రితమే రాసిన ఈ పోస్ట్ వ్యక్తిగత పనుల్లో పడి మర్చిపోయి ఇప్పుడు పోస్ట్ చేస్తున్నా. ఈ కథ చనిపోయిన లేదా బతికి ఉన్న వారిని ఉద్దేశించి రాసినది కాదని, మీకెక్కడైనా పోలికలు కనిపిస్తే అవి కేవలం యాదృచ్ఛికం అని సవినయంగా మనవి చేసుకుంటున్నాను. ఇంతే సంగతులు చిత్తగించగలరు.