30, సెప్టెంబర్ 2021, గురువారం

ఆస్ట్రేలియా ఏమీ స్వర్గం కాదు - 4

ఆస్ట్రేలియా సీరీస్ లో ఒకటవ , రెండవ మరియు  మూడవ భాగాలకి ఇది కొనసాగింపు. 

ఆ రోజు సాయంత్రం ఆఫీస్ నుంచి బయటికి రాగానే చీకటి పడిపోయింది, టైం చూస్తే 5:30. మొదటి రోజు ఆఫీసులో పెద్ద పనిలేదు కాబట్టి ఒక గంట ముందే బయలుదేరేవాన్ని. క్రాంతి ఫోన్ చేసి 5:30 వరకు వెయిట్ చేయగలవా నేనూ వస్తాను, ఇద్దరం కలిసి వెళ్దాం రూమ్ కి అన్నాడు. 

ఇదేంట్రా అబ్బాయ్, ఇంత చీకటి పడింది అన్నాను క్రాంతి తో ఆఫీస్ నుండి బయటికి రాగానే. 

ఇంకా చలికాలం స్టార్ట్ అవలేదు కాబట్టి ఈ మాత్రం.. లేదంటే సాయంకాలం నాలుగుకే చీకటి పడుద్ది. 

మధ్యాహ్నం లంచ్ కి వచ్చినప్పుడు అన్ని షాప్స్ తెరచి ఉంచారు, ఇదేంటి ఇప్పుడు ఒకటి రెండు తప్ప అన్నీ మూసేశారు? 

అవును ఇక్కడ సాయంత్రం 5 కే మూసేస్తారు, ఆ తెరచి ఉన్న షాప్స్ కూడా మన ఇండియన్స్ పెట్టుకున్న షాప్స్ అయి ఉంటాయి. 

ఆఖరికి మెడికల్ షాప్ లు కూడానా. 

అవును,కెమిస్ట్ warehouse లాంటి పెద్దవి తప్ప చిన్న మెడికల్ షాప్స్ ఐదుకే మూసేస్తారు. 

ఇలా తొందరగా చీకటి పడ్డం వల్ల ఇక్కడా సాయంకాలం మిస్ అవ్వవల్సిందేనా? బెంగుళూరు లో ఉన్నప్పుడు ఆఫీస్ నుంచి బయటకి వచ్చేప్పటికి సాయంత్రం ఏడో లేదా ఎనిమిదో అయ్యేది. ఒక వేళ లక్కీగా మేనేజర్ ఆఫీస్ కి రాకపోతే సాయంత్రం ఆరుకే బయటపడినా ఆ ట్రాఫిక్ ని ఈదుకొని ఇంటికి చేరడానికి 7:30 అయ్యేది. అలా బెంగుళూరు లో ఎన్ని లెక్కలేనన్ని సాయంత్రాలు మిస్ అయ్యానో ఆ విషయం తలచుకుంటే ఇప్పటికీ బాధగా ఉంటుంది. అయితే కనీసం ఇక్కడ ఎండలు బాగా తక్కువన్నమాట అన్నాను చుట్టూ చూసి అప్పటికే పూర్తి చీకటి పడిపోవడంతో. 

అలా అనుకునే నేనొచ్చిన మొదటి వారమే ఎగేసుకొని బీచ్ కి వెళ్ళి తిరిగొస్తే మా రూమ్ లో వాళ్ళు నా మాడిపోయిన మొహాన్ని గుర్తుపట్టక రూమ్ లోకి రానివ్వలేదు. ఇక్కడి ఎండలతో స్కిన్ కాన్సర్ వచ్చే అవకాశాలు మెండుగా ఉన్నాయి కాబట్టి బాడీకి సన్ స్క్రీన్ లోషన్ అప్లై చేయకుండా ఎండాకాలంలో బయటికి వెళ్ళకు.  సరే గానీ మన ఆఫీసులు ఉండే ఏరియా లో ఇండియన్ హోటల్స్ లేవు కదా మధ్యాహ్నం ఏం తిన్నావ్ అన్నాడు. 

మనకు రైస్ ఐటెం తప్ప పిజ్జా, బర్గర్, పాస్తా లాంటివి నచ్చవు కాబట్టి థాయ్ రెస్టారెంట్ ఉంటే అక్కడ క్రాబ్ మీట్ ఫ్రైడ్ రైస్ తిన్నాను. టేస్ట్ చాలా బాగుంది అన్నాను 

టేస్ట్ప బాగుంటుంది గానీ పర్సు కి చిల్లెట్టి ఉంటారే?

అవును, 22 డాలర్లు ఛార్జ్ చేశారు. ఇలాగైతే ఇక్కడ డబ్బులు మిగిల్చి బెంగుళూరు లో ఒక ఫ్లాట్ కొనుక్కోవడం కాదు కదా ఇంకా అప్పులు చెయ్యాల్సి వస్తుంది. కాబట్టి రేపటి నుంచి నేను కూడా నీ లాగే డబ్బా తెచ్చుకోవాల్సిందే అన్నాను. 

సరే, మొన్న నా ఫేవరిట్ హీరో పవన్ కళ్యాణ్  గబ్బర్ సింగ్ సినిమా రిలీజ్ అయింది. వెళదామా నీ కిష్టమైతే అన్నాడు. 

నీది తెనాలే, నాది తెనాలే అని చంకలు గుద్దుకొని వెళదాం అని చెప్పి 'అవును ఇక్కడికి కొత్త  తెలుగు సినిమాలన్నీ తెస్తారా ?' అని అడిగాను. 

అన్నీ కాదు కానీ పెద్ద హీరోల సినిమాలు తెస్తారు కానీ ఇక్కడ సినిమాలు చూడాలంటే బెంగుళూరు లో ఫ్లాట్ కొనుకునే నీ కోరిక ను వాయిదా  వేస్తూనే ఉండాలి, ఎందుకంటే టికెట్ రేట్ 25-30 డాలర్ల దాకా ఉంటుంది బాగా కాస్ట్లీ అన్నాడు. 

సరే మరి రాత్రి భోజనం?

ఆ థియేటర్ ఉండే ఏరియా లో మన పారడైజ్ బిర్యాని రెస్టారెంట్ ఉంది. కాబట్టి ఇబ్బంది లేదు అన్నాడు. 

సరే సినిమా చూసొచ్చాక రెస్టారెంట్ కి వెళదాం అన్నాను, పవన్ కళ్యాణ్ సినిమా ఎప్పుడెప్పుడు చూద్దామా అన్న ఉత్సాహంలో.  

ఇదేం బెంగళూరో, హైదరాబాదో  కాదు అప్పటికి రెస్టారెంట్ తెరిచుంచడానికి 

అదేంటి రెస్టారెంట్ కూడా పది లోపలే  మూసేస్తారా? 

అవును ఇప్పడు కొంచెం బెటర్, మన ఇండియన్స్ ఇక్కడికి చొరబడ్డాక ఈ మాత్రం లేట్ గా అయినా షాప్స్ తెరచి ఉంచుతున్నారు. లేదంటే వీళ్ళ early to bed early to rise పాలసీ వల్ల హోటల్స్ కూడా ఎనిమిదికే మూసేవారు. 

రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళి మెనూ చూసి ఇదేంటి, బిర్యాని 15 డాలర్లా? అన్నాను. 

చెప్పానుగా నువ్వనుకున్నంత ఈజీ కాదు ఇక్కడ డబ్బులు మిగిలించడం. ఇక్కడ అన్నీ ఎక్స్ట్రీమ్ రేట్స్. రెంట్స్ మరీ ఎక్కువ, ఆ రెంట్స్ కట్టుకునే బదులు ఊరి బయట టెంట్స్ వేసుకుని బతకడం బెస్ట్. 

కనీసం అదైనా ఫ్రీ అన్నమాట. 

అంతలేదు, దానికీ డబ్బు కట్టాల్సిందే. సిడ్నీ బాగా కాస్ట్లీ సిటీ. అంతేకాదు ఈ దేశంలో లో టాక్స్ బాగా ఎక్కువ. ఇక్కడ సంపాదించిన డబ్బు నీళ్ళను మన రెండు చేతులతో పట్టుకున్నట్లే ఉంటుంది. సంపాదన చేతుల నిండుగా ఉన్నట్లు ఉంటుంది గానీ మన నోటి దాకా వచ్చేలోగా సగంటాక్సుల రూపంలో కారిపోతుంది అని ముందే హెచ్చరించాడు. 

అక్కడ బిర్యాని తిని తర్వాత గబ్బర్ సింగ్ సినిమా చూసి రూమ్ కి వెళ్ళేపాటికి  టవల్ కి, బాత్రూం గోడలకి , సింకులో ఎక్కడపడితే అక్కడ ఎర్రటి మరకలు ....రక్తం లాగా

24, సెప్టెంబర్ 2021, శుక్రవారం

ది గ్రేట్ ఇండియన్ కిచెన్ టులెట్

బ్లాక్ బస్టర్ కథల కోసమయితే బ్యాంకాక్ బీచ్ ల దాకా వెళ్ళాలేమో తెలీదు గానీ ఒక డీసెంట్ సినిమా తీయడానికైతే  ఎక్కడికీ పోవలసిన అవసరం లేదు. మన జీవితంలో జరిగిన విషయాలో లేదంటే మన పక్కింట్లో చూసిన విషయాలో ఒక్కసారి నెమరేసుకొని ఒక చక్కటి కథని అల్లుకొని సినిమా తీయొచ్చని నేను ఈ వారం చూసిన టులెట్, ది గ్రేట్ ఇండియన్ కిచెన్ సినిమాలు గుర్తు చేస్తాయి. 

మనం ఇల్లు మారే ప్రతీసారి పడే ఇబ్బందుల్ని లేదంటే ఉన్న ఫలంగా ఇంకో నెల రోజుల్లో బాడిగ ఇంటిని ఖాళీ చెయ్యమని ఇంటి ఓనర్ ఆజ్ఞ ఇచ్చినప్పుడు మళ్ళీ ఇప్పుడు ఇంకో కొంప ఎలా  వెతుక్కోవాలిరా భగవంతుడా అని మనకు ఎన్నోసార్లు అనిపించే ఉంటుంది. ఆ ఒక్క నెల టైం లో మన ఆర్ధిక స్థోమతకు సరిపడే ఇల్లు దొరకబుచ్చుకునేపాటికి తల ప్రాణం తోకకి వస్తుంది. ముఖ్యంగా 10 లేదంటే 12 నెలల అడ్వాన్స్ కట్టాలి అంటే మాత్రం భలే కష్టం. మీరు ఇళ్ళు ఖాళీ చేసిన తర్వాతే అడ్వాన్స్ ఇచ్చేది అని కనికరం లేని కొందరు ఇళ్ళ ఓనర్స్ మెలిక పెడతారు, మీరు అడ్వాన్స్ పూర్తిగా చెల్లిస్తే గానీ ఇంట్లో అడుగుపెట్టడానికి వీల్లేదు అని ఆ కొత్త ఇంటి ఓనర్ కండీషన్ పెడతాయి. 

ఇలాంటివే ఒక 12-15 ఏళ్ళ క్రితం రెండు సంఘటనలు జరిగాయి నా జీవితంలో - ఒకటేమో బ్యాంకు స్టేట్మెంట్ ఇస్తే గానీ పాస్పోర్ట్ అప్లికేషన్ తీసుకోము అంటారు పాస్పోర్ట్ ఆఫీసులో, అడ్రస్ ప్రూఫ్ కోసం పాస్పోర్ట్ ఇస్తేనే బ్యాంకు అకౌంట్ ఓపెన్ చేస్తాం అని బ్యాంకు లో అనేవారు. రెండోదేమో  జాబ్ కావాలంటే ఎక్సపీరియెన్స్ అడిగేవారు, ఆ ఎక్సపీరియెన్స్ రావాలంటే ఎవరో ఒకరు ముందు మనకు జాబ్ ఇవ్వాలి. ఇలాంటి సిట్యుయేషన్స్ ని 'క్యాచ్ 22' అంటారనుకుంటాను ఇంగ్లీషులో. 

అయినా పది పన్నెండు నెలల అడ్వాన్స్ ఇచ్చేటంత ఎక్స్ట్రా డబ్బు మధ్యతరగతి వాళ్ళ దగ్గర ఎక్కడి నుంచి వస్తుంది? ఇక ఆ తిప్పలు మరీ దారుణం, నేనైతే ఆఫీసులో అడ్వాన్స్ కోసం అప్లై చేసుకోవడం లాంటి తిప్పలు పడాల్సి వచ్చేది. ఇక ఆ నెల దాటినా ఇల్లు దొరక్కపోతే, దొరికినా లాస్ట్ మినిట్ లో ఆ కొత్త ఇంటి ఓనర్ మొండి చెయ్యి చూపిస్తే పరిస్థితి ఎలా ఉంటుంది అనేది దాదాపు ప్రతీ మధ్యతరగతి వ్యక్తీ అనుభవించే ఉంటాడు. కేవలం ఇలాంటి సన్నివేశాలతోనే సినిమాని తీసి మెప్పించారు టులెట్ అనబడే తమిళ్ సినిమాలో. 

ఉదయం లేచిన దగ్గరి నుంచి రాత్రి పడుకునే దాకా ఇంటి పనులతో, వంటింటి పనులతో సతమతమయ్యే ఇల్లాలి బాధలను చూపించిన సినిమా ది గ్రేట్ ఇండియన్ కిచెన్. అక్కడక్కడా వంటలు ఎలా వండాలో గిన్నెలు ఎలా తోమాలో నేర్పించే ప్రోగ్రాం లా ఈ సినిమా సీన్స్ అనిపిస్తాయి గానీ సినిమా అంతా చూసాక ఆ సీన్స్ అంత సేపు పెట్టడం వల్లే మనం ఆ హీరోయిన్ పాత్రను  అంతగా  ఓన్ చేసుకోగలిగాము అనిపిస్తుంది. ఓల్డ్ జెనరేషన్ లో మరీ దారుణంగా రోజంతా అలానే కష్టపడేవారు.  అలాగని ఈ జెనెరేషన్ లో స్త్రీలు కష్టపడటంలేదు అని కాదు నా అభిప్రాయం.  ఇప్పుడు కూడా అంతే కష్టపడుతున్నారు కాకపోతే భర్తల్లో కాస్త మార్పు వచ్చి వారు తమ భార్యలకి కాస్త చేదోడు వాదోడుగా ఉంటున్నారని నా అభిప్రాయం. 

ఇక న్యూస్ పేపర్ లో వచ్చే వార్తలని చూసి కూడా ఒక కథను అల్లేసుకోవచ్చని నిరూపించిన సినిమా మలయాళంలో వచ్చిన 'హెలెన్' అనే సినిమా.

ఇవేమో ఈ నెలో, పోయిన నెలో రిలీజ్ అయినా సినిమాలు కాదు. నేను చూడ్డం బాగా ఆలస్యమైంది అంతే. అయినా నేనే చూశానంటే ఈ పాటికే చాలా మంది చూసి ఉంటారు గానీ, చూడని వారు ఎవరైనా ఉంటే ఈ వీకెండ్ లో వీటితో కాలక్షేపం చెయ్యొచ్చు.

19, సెప్టెంబర్ 2021, ఆదివారం

ఆస్ట్రేలియా ఏమీ స్వర్గం కాదు - 3

అప్పుడెప్పుడో రాసి పోస్ట్ చేసిన ఆస్ట్రేలియా సీరీస్ లో మొదటి మరియు రెండో భాగాలకి ఇది కొనసాగింపు. 

మరుసటి రోజు ఆదివారం కాబట్టి రెస్ట్ తీసుకున్నా. మా ఆఫీస్ అడ్రస్ కూడా లక్కీ గా  క్రాంతి ఆఫీస్ దగ్గరలోనే అని తెలిసింది.

సోమవారం తనతో కలిసి స్టేషన్ కి వెళ్తే ట్రైన్స్ లేట్ అని అనౌన్సుమెంట్ వినపడింది. 'ఇండియా లో ట్రైన్ లేట్ అయినప్పుడల్లా, ఇదే ఫారిన్ లో అయితేనా అస్సలు ట్రైన్స్ లేట్ అనే మాట వినపడదు అని అన్నవాడిని కరవాలనిపించింది.' మిగతా ఫారిన్ కంట్రీస్ గురించి నాకు తెలీదు కానీ ఇక్కడ ట్రైన్స్ లేట్ గా రన్ అవడం అప్పుడప్పుడూ జరుగుతూనే ఉంటాయి. 

సరే, పద నువ్వు ఇంకా పాస్ తీసుకోలేదు కాబట్టి ట్రైన్ టికెట్ కొందువు అని కౌంటర్ దగ్గరికి తీసుకు వెళ్ళాడు క్రాంతి నన్ను. 

నా మొహం మీద నీళ్ళు చల్లి లేపి 'అదేంటి అలా పడిపోయావ్, నీకే మైనా మూర్ఛ రోగం ఉందా?' అని అడిగాడు. 

ఏ మాయదారి రోగాలు లేవు గానీ, మన రూమ్ నుండి మా ఆఫీస్ 15 కిలోమీటర్స్ ఉంటుందని గూగుల్ లో చూసాను వీడేంటి  4 డాలర్లు అంటున్నాడు?

అవును ఇక్కడ ట్రైన్ ఛార్జెస్ బాగా ఎక్కువ.  

అవునా, ఈ ఛార్జ్ తో  అయితే నేను బెంగళూరు నుంచి మా ఊరికి వెళ్ళి రావచ్చేమో అన్నా.  

సరే పద ట్రైన్ లేటయ్యింది, కాఫీ తెచ్చుకుందాం అని కాఫీ షాప్ లోనికి వెళ్ళగానే వాటర్ బాటిల్ మూత తీసి రెడీ గా పెట్టుకున్నాడు. 

'ఇక్కడ కాఫీ రేట్ విని అదిరి పడతావనుకున్నానే? మామూలుగానే ఉన్నావ్?' అన్నాడు వాటర్ బాటిల్ మూత మూసేసి. 

కాఫీ రేటు నాకు సిడ్నీ ఎయిర్పోర్ట్ లోనే షాకిచ్చింది కాబట్టి నేను ప్రిపేరయి ఉన్నాను. అయినా కాఫీకి నాలుగున్నర్ర డాలర్లు ఏమిటి? 

'సిడ్నీ లో అంతే, సిడ్నీ లో అంతే' అన్నాడు రౌడీ అల్లుడులో అల్లు రామలింగయ్యలా.  సరే ట్రైన్ రావడానికి ఇంకో 15 నిముషాలు ఉంది కదా పద ఇదే బిల్డింగ్ లో బ్యాంకు ఉంది, నువ్వు అకౌంట్ ఓపెన్ చేద్దువు గానీ అన్నాడు. 

వినడానికి నమ్మశక్యంగా లేకపోయినా నిజంగానే పదంటే పదే నిముషాల్లో అకౌంట్ ఓపెన్ చేశాను బ్యాంకు లో.  ఆస్ట్రేలియా స్వర్గం కాకపోయినా నరకం అయితే కాదని తెలియజేయడానికి గతంలో జరిగిన ఒక సంఘటన గుర్తొచ్చింది.  

నేను చదువుకోవడానికి తిరుపతికి వెళ్ళినప్పుడు మొదటి సారి అకౌంట్ ఓపెన్ చేయడానికి బాంక్ కి  వెళ్ళా. అంతవరకూ జీవితం లో ఒంటరిగా బ్యాంకు లోకి వెళ్లాల్సిన అవసరం లేకపోయింది. నాన్న బ్యాంకు ఉద్యోగి అవడం వల్ల నా సంతకం చేయడం తప్ప బ్యాంకు అకౌంట్ ఓపెన్ చేయడంలో ఏ కష్టం కలగలేదు.  

హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్ యు? అంది కౌంటర్ లోపల కూర్చున్న ఒక అమ్మాయి.  నేమ్ ప్లేట్ మీద 'మల్లీశ్వరి, క్లర్క్'  అని రాసుంది. 

'మీ బాంక్ లో ఒక అకౌంట్ ఓపెన్ చేద్దామనుకున్నా'  అన్నాను. 

'ఏదీ మీ చేతులు ఒకసారి చూపించండి' అంది. 

నా చేతిలో ఏముంటుందండీ ఒట్టి గీతలు తప్ప అన్నాను. 

అహ, చేతికి ఉంగరాలు గట్రా ఏమన్నా ఉన్నయోమేనని అంది. 

తాడు బొంగరం లేని వాడిని నా వేళ్ళ కెందుకు ఉంటాయి ఉంగరాలు, మీరు మరీనూ. 

బొంగరం ఏమిటి,  ఉంగరం కూడా కొని పెడతారు పెళ్లి చేసుకుంటే అంది.

ఆ టైం నాకింకా రాలేదు లెండి అన్నాను. 

కక్కు వచ్చినా కళ్యాణం వచ్చినా ఆగదంటారు. ఏ క్లర్కో మీతో కళ్యాణం కోసం పుట్టే ఉంటుంది లెండి. 'జస్ట్ రెండు పాస్పోర్ట్ సైజు ఫొటోలు ఇవ్వండి, ఓపెన్ చేద్దాం' అంది ఉత్సాహంగా. 

ఇవిగోండి అని పర్సు ఓపెన్ చేసి ఇవ్వబోతుంటే అందులోనుంచి ఒక అమ్మాయి ఫోటో బయట పడింది. దాన్ని నేను తనకి కనపడకుండా దాచడానికి ప్రయత్నించేలోగా...  

"నిన్ను ఇంట్రడ్యూస్ చేయడానికి ఒకర్ని తీసుకురా అలాగే నీ ఓటర్ కార్డు, మీ ఆస్తి పత్రాలు, మీ ఇంటి అటక మీదుండే తాళ పత్రాలు, మీ గుమ్మానికి కట్టిన మామిడాకులు, మీ అవ్వ కొంగులో చుట్టి పెట్టుకున్న తమలపాకులు, మీ వంటింటి డబ్బాలో ఉన్న పూతరేకులు, మీ పెరట్లో కాసిన మామిడాకులు, మీ వీధి చివర కుప్పతొట్టి లో పారేసిన ఇస్తరాకుల తో పాటు నీ వేలి ముద్రలు, కాలి ముద్రలు పట్రా.... వచ్చేశాడు ఉట్టి తలకాయ ముద్రలు తీసుకొని" అంది మల్లీశ్వరి కాస్తా ఎల్లారీశ్వరి రేంజ్ లో గొంతు పెంచి కోపంగా

కిసుక్కున నవ్వి బ్యాగులోంచి పెన్ను పేపర్ తీసుకొని సీరియస్ గా రాసుకోవడం మొదలుపెట్టాడు   అక్కడే ఒక టేబుల్ మీద కూర్చొని ఉన్న ఒక గెడ్డం అతను. 

అటు చూస్తావేం, నేను చెప్పిన వాటిని తీసుకొని రా అలాగే నిన్ను ఇంట్రడ్యూస్ చేయడానికి ఒకర్ని తీసుకురా. 

సత్యనారాయణో, రాఘవేంద్ర రావో లేదంటే జగన్నాథ్ గారినో అడగాలి మరి అన్నాను నేను ఆలోచిస్తూ.  

వాళ్లెవరు?  ఈ బ్యాంకు లో వాళ్ళకు  అకౌంట్ ఉందా?

ఉండకపోవచ్చు గానీ పవన్ , మహేష్, పునీత్ లని వాళ్ళే ఇంట్రడ్యూస్ చేశారు. 

వాళ్లెవరు, మీ రూంమేట్సా?

అయితే బాగుండు. పవన్, మహేష్ తెలుగు సినిమా స్టార్స్, మరి పునీతేమో పూరి జగన్నాథ్ 'అప్పు' సినిమా తో ఇంట్రడ్యూస్ చేసిన కన్నడ సినిమా స్టార్ 

నువ్వేమయిన స్టార్ కొడుకువి అనుకుంటున్నావా ఇంట్రడ్యూస్ చేయడానికి, ఇంట్రడ్యూస్ చేయడమంటే ఈ బ్యాంకు లో అకౌంట్ ఉన్నవాళ్ళు నువ్వు తెలుసని చెప్పడం. 

గోవిందా! గోవిందా!, నా డబ్బులు నేను బ్యాంకులో దాచుకోవడానికి కూడా ఇంత శ్రమ పడాలా అని  తూర్పు తిరిగి ఆ ఏడు కొండల వాడికి దండం పెట్టి అక్కడి నుంచి బయలుదేరాను.  

కానీ ఇన్నేళ్లయినా ఆ గెడ్డం ఉండే ఆయన అంత అర్జెంట్ గా పెన్ను పేపర్ వెతుక్కొని ఏం రాసుకున్నాడో నాకు అర్థం కావడం లేదు, మీకేమైనా అతనెవరో, ఎందుకలా చేశాడో  తట్టింటే కాస్త చెప్పరూ ప్లీజ్. 

13, సెప్టెంబర్ 2021, సోమవారం

ఎవ్వరినీ ఉద్దేశించి రాసిన కథ కాదు

ఒకానొక ఊర్లో భూషణం అని ఒక పెద్ద మనిషి ఉండేవాడు, అతనంటే చుట్టుపక్కల గ్రామాలన్నిటికీ భయం భక్తి  ఉందో లేదో తెలీదు కానీ రాజు గారి దేవతా వస్త్రాల టైపు లో కొంతమంది కి ఉన్నట్లు ఇంకొంత మందికి లేనట్లు ఉండేది. ఆ పెద్ద మనిషి కూడా అందరికీ నేనే పెద్దన్న అన్నట్లు గానే  వ్యవహరిస్తూ తన ఊరిని బాగానే చూసుకునేవాడు ఈగ కూడా వాలనీయకుండా, అలాంటిది ఒకానొక రోజు ఏనుగుల గుంపు వచ్చి అతని తోటని పెంట పెంటగా చేసి చెల్లాచెదరు చేసి ఊరిని అల్లకల్లోలం చేశాయి. 

అతని తోటనే కాపాడుకోలేకపోయాడు ఇక ఊరినేం కాపాడతాడు అని అవహేళన చేశారు చుట్టుపక్కల జనం. ఈగో హర్ట్ అయి ఆ ఏనుగుల గుంపు ని వేటాడటానికి మెరికల్లాంటి తన మనుషులను కొందరిని పోగు చేసి మంచి ట్రైనింగ్ ఇప్పించి పంపాడు. 

వాళ్ళు వేట మొదలెట్టారు, ఆ ఏనుగుల అడవిలోకి పారిపోతూ వీళ్ళకి దొరకలేదు.  అయ్యా, రోజూ మనూరి నుంచి బయలుదేరి అక్కడికి వెళ్ళి వేటాడి మళ్ళీ మన ఊరికి వచ్చేప్పటికి బాగా అలసిపోతున్నాం అన్నారు ఆ మెరికలు

సరే మీ కోసం ఆ ఊర్లోనే వసతి ఏర్పాటు చేస్తాను, యెంత ఖర్చైనా పర్లేదు ఆ ఏనుగుల మంద ను మట్టుబెట్టి తీరాల్సిందే అని వారికో వంటమనిషి, పనిమనిషి పెట్టాడు. కొన్ని రోజులకు వాళ్ళ పెళ్ళాలు, పిల్లలు అక్కడే సెటిల్ అయ్యారు, మరింత ఖర్చులు పెరిగాయి. 

సర్పంచ్ ఊరి అభివృద్ధికి వచ్చే డబ్బులను అక్కడికి తరలించాడు, సరి పోకపోతే తన ఊరి ప్రజల నుంచి పోగు చేసి పంపాడు. 

కొన్ని నెలలకి ఆ ఏనుగుల గుంపు లీడర్ ని చంపారు, కానీ మిగతా ఏనుగుల మందను మట్టుబెట్టే దాకా అక్కడి నుంచి తిరిగి రావద్దని ఆదేశించాడు. 

ఇలా తరాలు మారిపోయాయి, అటువైపు ఏనుగుల మంద పెరుగుతూనే ఉంది , ఇటువైపు వీళ్ళకు ఖర్చులు పెరుగుతూనే ఉన్నాయి. తర్వాతి తరం వాడైన బోడయ్య,  ఆ మెరికలని అక్కడి నుంచి వెనక్కి వచ్చెయ్యమన్నాడు. 

మూడ్రోజుల క్రితమే రాసిన ఈ పోస్ట్ వ్యక్తిగత పనుల్లో పడి మర్చిపోయి ఇప్పుడు పోస్ట్ చేస్తున్నా. ఈ కథ చనిపోయిన లేదా బతికి ఉన్న వారిని ఉద్దేశించి రాసినది కాదని, మీకెక్కడైనా పోలికలు కనిపిస్తే అవి కేవలం యాదృచ్ఛికం అని సవినయంగా మనవి చేసుకుంటున్నాను. ఇంతే సంగతులు చిత్తగించగలరు.